واقعیت مجازی تا همین چند دهه قبل بیشتر یک رویا به نظر میرسید. ویآر (VR) یک دنیای شبیهسازی شده (با استفاده از کامپیوتر) به شکلی قابل باور است که با استفاده از ابزارهای خاص به انسانها امکان میدهد در آن قرار بگیرند و با آن تعامل برقرار کنند. به این ترتیب، این تکنولوژی رویای تجربه جهانی متفاوت، بدون ترک کردن محیط واقعی را امکانپذیر ساخته است. کاربران واقعیت مجازی (Virtual Reality) به درک و تجربه جهانی میپردازند که در واقعیت در اطراف آنها وجود ندارد!
به خاطر قابلیتهای خاص این تکنولوژی از آن در زمینههای گوناگون، به ویژه زمینههای آموزشی که تجربه جهان واقعی آنها میتواند پر هزینه یا پر خطر باشد، استفاده میشود. انواع شبیهسازهای رانندگی و پرواز به رانندگان و خلبانهای مبتدی امکان میدهد بدون هیچ ریسکی تمرین کنند. به همین ترتیب در رشتههایی مثل پزشکی و جراحی نیز این تکنولوژی به دانشجویان کمک میکند تجربیات لازم را بدون ایجاد خطر کسب کنند. در این مطلب ضمن معرفی واقعیت مجازی و توضیح عناصر مختلف آن، کاربردهای این تکنولوژی را معرفی میکنیم.
اگر بخواهیم خیلی ساده این مفهوم را تعریف کنیم، واقعیت مجازی به معنای تجربه کردن چیزهایی از طریق کامپیوتر است که واقعیت بیرونی ندارند. با این تعریف، خود ایده این تکنولوژی چندان چیز جدیدی محسوب نمیشود. برای مثال هنگامی که کاشیکاریهای سنتی در یکی از مساجد تاریخی را نگاه میکنیم، به نوعی در روایت و داستان آنها غرق میشویم و تصاویری را تجربه میکنیم که واقعیت بیرونی ندارند. به همین ترتیب، هنگامی که یک موسیقی محلی یا کلاسیک میشنویم و چشمهای خود را میبندیم، تصاویری را تجربه و احساس میکنیم که در واقعیت وجود ندارند. پس آیا این تجربهها را هم میتوانیم انواعی از VR فرض کنیم؟ در این صورت، چیز زیادی از این تکنولوژی جدید دستگیرمان نمیشود.
بهتر است تعریفی روشن و محدود از این تکنولوژی داشته باشیم:
واقعیت مجازی یک جهان 3 بعدی تعاملی باورپذیر است که به نوعی میتوانید آن را تجربه و کاوش کنید که انگار (هم از نظر روانی و هم از نظر فیزیکی) در آن قرار گرفتهاید. این میتواند به شما کمک کند فضاهای مختلفی را شبیهسازی کنید و از این تکنولوژی به عنوان یک ابزار مفید در روند توسعه کسب و کار استفاده کنید.
حالا بر اساس این تعریف، میتوانیم عناصر و ویژگیهایی که این تکنولوژی را از هنرها متمایز میکند بشناسیم. برخی از مهمترین ویژگیهای ویآر شامل موارد زیر میشود:
واقعیت مجازی (Virtual Reality) و واقعیت افزوده (Augmented Reality) دو روی یک سکه هستند. واقعیت افزوده اشیاء مصنوعی را در محیط واقعی شبیهسازی می کند؛ اما واقعیت مجازی یک محیط مصنوعی برای قرار گرفتن در آن ایجاد میکند.
در واقعیت افزوده، کامپیوتر از حسگرها و الگوریتمهایی برای تعیین موقعیت و جهت دوربین استفاده میکنند. سپس فناوری AR گرافیک سه بعدی را همانطور که از دید دوربین به نظر میرسد، ارائه می دهد و تصاویر تولید شده توسط کامپیوتر را مانند یک دنیای واقعی در دید کاربر قرار میدهد.
در واقعیت مجازی، کامپیوتر از حسگرهای مشابه واقعیت افزوده به علاوه ریاضیات استفاده میکند. با این حال، به جای قرار دادن یک دوربین واقعی در یک محیط فیزیکی، موقعیت چشمهای کاربر در محیط شبیه سازی شده قرار میگیرد. اگر سر کاربر بچرخد، گرافیک مطابق با آن واکنش نشان میدهد. فناوری VR به جای ترکیب اشیاء مجازی و یک صحنه واقعی، دنیایی متقاعد کننده و تعاملی را برای کاربر ایجاد میکند.
اصطلاح واقعیت مجازی یک کلمه دهن پُر کن است که در تبلیغات بسیاری از بازیهای موبایلی و کامپیوتری، فیلمهای انیمیشن و 3 بعدی و مواردی مشابه این استفاده میشود. این در حالی است که هیچ یک از این موارد نمیتوانند تجربه شناور شدن در محیط مجازی را به شما منتقل کنند.
برخی از اصلیترین انواع مختلف ویآر در ادامه معرفی میشود.
برای داشتن یک تجربه ویآر کامل حداقل به سه چیز نیاز داریم:
معمولا برای این تجربه لازم است از نمایشگرهایی که روی سر قرار میگیرند (HMD) یا عینکهای ویآر استفاده کنیم، و دستکشهای دارای حسگر بپوشیم.
یک بازی شبیهساز پرواز با واقعگرایی بالا در یک کامپیوتر خانگی میتواند به عنوان یک واقعیت مجازی غیر شناور شناخته شود. به خصوص اگر از صفحه نمایش عریض، هدفون یا صدای محیطی، و دستههای کنترل واقعگرایانه استفاده کند. همه کاربران واقعیت مجازی به شناور شدن در این فضا نیاز ندارند و ممکن است بعضی از افراد از این تکنولوژی بدون فضای شناور استفاده کنند. برای مثال یک معمار ممکن است یک مدل 3 بعدی از یک ساختمان بسازد تا آن را روی یک دسکتاپ با استفاده از یک موس به مشتریان خود نشان دهد. بیشتر افراد چنین تصویری را نوعی ویآر در نظر میگیرند بدون آنکه نیازی به شناور شدن در آن وجود داشته باشد. بنابراین میتوان گفت که واقعیت مجازی هم مانند دیگر تکنولوژیهای روز جای خود را در صنایع مختلف باز کرده است.
استفاده از تکنولوژیهای روز دنیا در صنایع مختلف میتواند زیرساختهای لازم برای آینده پژوهی کسب و کارها را فراهم کند و یک نیروی محرک و کمکی برای توسعه مدرن آنها باشد.
در مورد بازیهای «جهان مجازی» مثل سِکِند لایف (Second Life) یا ماینکرفت (Minecraft) چه میتوانیم بگوییم؟ اگر چه این بازیها چهار معیار و ویژگی اول (باورپذیری، تعاملی بودن، کامپیوتری بودن، و کاوشپذیری) را دارا هستند، اما افراد را به تمامی شناور نمیکنند. اما آنها چیزی ارائه میدهند که تکنولوژی بسیار پیشرفته واقعیت مجازی (VR) آن را ارائه نمیدهد: ایده به اشتراک گذاشتن یک تجربه در جهان مجازی با افراد دیگر؛ که معمولا در زمان واقعی یا چیزی شبیه این اتفاق میافتد. به نظر میرسد که همکاری و به اشتراک گذاشتن در آینده تبدیل به ویژگیهای مهم VR شوند.
در دهههای 1980 و 1990 واقعیت مجازی یکی از پر رشد ترین تکنولوژیها محسوب میشد، اما رشد بسیار سریع شبکه جهانی اینترنت باعث به سایه رفتن آن شد. اگر چه دانشمندان کامپیوتر راههای جدیدی برای تجربه جهان مجازی از طریق اینترنت ایجاد کردند، اما مردم عادی بیشتر دلبسته راههایی بودند که اینترنت برای تجربه واقعیت واقعی به آنها ارائه میداد. امروزه با علاقمندی شبکههای اجتماعی به تکنولوژی ویآر، میتوان آینده آن همزمان وبمحور و همکاریگرانه در نظر گرفت.
از این تکنولوژی در زمینههای گوناگونی استفاده میشود. همان طور که پیشتر اشاره شد، قابلیتهای وی آر به ویژه برای آموزش و شبیهسازی محیطهای خطرناک مختلف کارایی زیادی دارد. علاوه بر این تاثیر واقعیت مجازی بر کسب و کار بر هیچ کس پوشیده نیست. در ادامه برخی از مهمترین کاربردهای این تکنولوژی معرفی میشود.
آموزش مشاغل سخت و خطرناک کار بسیار دشواری است. چطور ممکن است بتوانید به شکلی امن و بیخطر یک سفر تمرینی به فضا داشته باشید، یک هواپیما را فرود بیاورید، با یک چتر نجات از هواپیما بپرید، یا یک جراحی مغز انجام دهید؟ تمام این تمرینها از طریق واقعیت مجازی انجام میشوند. قدیمیترین کاربردهای ویآر شاید در همین شبیهسازی پرواز باشد. تاریخ این کار به اولین شبیهسازهای مکانیکی که توسط ادوین لینک (Edwin Link) در سال 1920 ساخته بر میگردد. به همین ترتیب از این تکنولوژی برای آموزش جراحی و تمرین بیخطر در این زمینه نیز استفاده میشود.
گذشته از کاربرد آموزشی در یادگیری مهارتهای جراحی، این تکنولوژی امکاناتی برای پزشکی از راه دور نیز ارائه میدهد. یکی از پیشرفتهای این رویکرد میتواند هنگامی باشد که یک جراح از فاصله دور عملیات جراحی را انجام میدهد و یک ربات این عملیات را اجرایی میکند. معروفترین مثال این نوع از روباتها، روبات جراحی داوینچی (daVinci surgical robot) است که در سال 2008 رونمایی شد و تا به حال هزاران دستگاه از آن به بیمارستانهای مختلف سراسر جهان فروخته شده است.
به علاوه، این تکنولوژی برای درمان انواع مختلف مشکلات روانی، مانند شیزوفرنی، ترس از فضای باز، و درد فانتوم مورد آزمایش قرار گرفته است. این کاربرد هنوز روزهای اولیه خود را سپری میکند اما از آنجا که ویآر قابلیت درگیر کردن ذهن و روان افراد را دارد، احتمال موفقیت در این زمینه نیز بسیار بالا است. واقعیت مجازی کمک بزرگی به پیشرفت و توسعه علم و شغل پزشکی کرده است و پیشبینی میشود که این روند در آینده هم ادامه خواهد داشت.
یکی دیگر از رشتههای به نسبت خطرناک که واقعیت مجازی میتواند در آن نقش ایفا کند رشته برق است. امروزه شبیهسازهای آزمایشگاههای برق با استفاده از این تکنولوژی ساخته شده و برای امور آموزشی و ابداعی مورد استفاده قرار میگیرند. به این ترتیب دانشجویان میتوانند با بهکارگیری واقعیت مجازی در صنعت برق در فضایی کاملا امن مدارهای الکتریکیشان را ایجاد کرده و کارکرد آنها را بررسی کنند.
ویدئو مارکتینگ میتواند با واقعیت مجازی ادغام شود و خیلی از کسب و کارها محصولات خود را به صورت ویدئوی واقعیت مجازی دربیاورند تا مشتریان درک بهتتر و راحتتر از آنها داشته باشند. همانطور که در حال حاضر واقعیت افزوده کاربردهای زیادی در صنعت مبلمان دارد. برای آشنایی بیشتر با این موضوع، مقاله آینده پژوهی در صنعت مبلمان را بخوانید.
برنامه های کاربردی واقعیت مجازی به ویژگیهایی بیش از گرافیک نیاز دارند. شنوایی و هم بینایی در کنار هم بهتر عمل میکنند و حس واقعی بودن را بهتر به بیننده و شنونده القا میکنند. در واقع انسانها به نشانههای صوتی سریعتر از نشانههای بصری واکنش نشان میدهند.
برای اینکه تجربیات همه جانبهای در مورد واقعیت مجازی ایجاد شود، باید صداهای محیطی و ویژگیهای فضایی به طور دقیق شبیهسازی شوند. این دو در کنار هم حس یک حضور واقعی و قدرتمند را به کاربر دنیای مجازی میدهند. بنابراین برای تجربه جزئیات صوتی به هدفونهایی که در دو گوش قرار داده میشوند نیاز دارید تا تجربهای بهتر و جذابتر داشته باشید.
در حال حاضر اطلاعات سمعی و بصری به راحتی در واقعیت مجازی تکرار میشود؛ ولی محققان در حال تلاش هستند تا حواس دیگر را هم در این مورد دخیل کنند. مثلا تصور کنید حس لامسه در یک محیط مجازی وجود داشته باشد. میتوان گفت که این محیط دیگر مجازی نیست و به یک محیط واقعی خیلی نزدیک شده است. البته در حال حاضر هم تردمیلهای همه جهته به کاربران این امکان را میدهند که با نشستن روی یک صندلی یا روی مبل، احساس کنند که واقعاً در یک محیط شبیهسازی قدم میزنند.
فنآوریهای هپتیک (Haptic technologies) که بهعنوان فناوری بازخورد حرکتی یا لمسی نیز شناخته میشوند، از موتورهای ساده با وزن چرخشی به سمت فناوری فراصوت آینده پیشرفت کردهاند. در حال حاضر شنیدن و تجربه یک احساس واقعی همراه با تجربیات بصری در VR امکانپذیر است.
همانطور که در بخش مقایسه دیدید، واقعیت افزوده یکی دیگر از تکنولوژیهای جذاب است که کاربردهای زیادی هم دارد. برای آشنایی با این کاربردها، مقاله کاربرد واقعیت افزوده در تبلیغات و بازاریابی را بخوانید.
منبع: totalreality | marxentlabs
واقعیت مجازی یکی از تکنولوژیهایی است که در حال پیشرفت سریع است. این تکنولوژی به افراد امکان میدهد یک محیط بازسازی شده یا ساختگی را که وجود واقعی ندارد تجربه کنند. آنها میتوانند به این ترتیب از نظر روانی و فیزیکی در این محیط و جهان شناور شده و از نقطهنگاه خودشان آن را تجربه کنند. تکنولوژی ویآر موارد استفاده گستردهای دارد و به صورت کلی در زمینههایی که تجربه واقعی میتواند خطرناک یا پر هزینه باشد، از آن به عنوان یک راه حل ایمن و کم هزینه استفاده میشود که میتواند به عنوان یکی از ابزارهای مدرین و کاربردی در تحقیق و توسعه صنایع مختلف استفاده شود. این تکنولوژی با معیارها و ویژگیهای خاص خودش شناسایی و طبقهبندی میشود. بر این اساس، انواع محتوای ویآر به چند دسته تقسیم میشود که در این مطلب آنها را بررسی کردیم.
امین
1 سال پیش